Op de Tuin Truus Weertman

Wat is er mooier dan de bloesem van fruitbomen in het vroege voorjaar. Nu we allemaal ontwricht zijn door het virus wiens naam ik niet meer wil horen of zien, ben ik zielsblij met mijn tuin. Ik mag niet klagen over de tuin bij huis, maar dat is toch voor mij een beetje een moeten. De volkstuin is een bewuste keuze en je kunt er heen op de fiets en daar ben je alleen op meer dan 200 vierkante meter. Wie doet je wat. De fruitbomen staan prachtig in bloei en de grond vraagt erom ingezaaid en beplant te worden. Er is zoveel te doen en je mag dan helemaal zelf bepalen waar en wanneer je wat doet.

Er zijn natuurlijk wel een soort van ongeschreven regels. De aardappelen die nu gepoot kunnen worden moeten op een stuk waar hun voorgangers twee, of liever nog drie jaar lang niet hebben gestaan. Het is dus zaak dat je dat goed bijhoudt. Ook de tomaten doen mee in die cyclus, want die zijn familie. Ook de uien en koolsoorten willen niet op een plek waar hun familie heeft gestaan. Je piekert wat af op zo’n stukje grond. Maar laat dat nou net een enorme ontspanning geven, zeker in vergelijk met wat er in de wereld en dichtbij gebeurt. Wat ook een voordeel is van zelf je groenten verbouwen, je hoeft niet zo vaak naar de supermarkt. Zelfs nu nog heb ik groenten op de tuin en vooral ook in de vriezer en in de kelder. Het is overigens een zegen dat we in een dorp wonen met voor de meesten van ons een stukje grond en ruimte om ons heen waar je vrij kunt lopen. Langs de Nauernasche Vaart is toch een heel ander verhaal dan in de Kalverstraat.

Truus Weertman

Bezoeken: 0