Op de Tuin Truus Weertman

Op de Tuin Truus Weertman

Maart roert zijn staart, dat hebben we weer eens ervaren. Maar nu is het dan toch lente! De sneeuwklokjes hadden al plaatsgemaakt voor narcissen en die zijn inmiddels weer ingehaald door krokussen en ander moois. Op de tuin is het momenteel hard werken. De groenbemester moet verwerkt worden, de mest ondergespit en er kan al van alles gezaaid worden. Voor de erwtjes en peultjes moet er gaas gezet worden.Dat is altijd weer een klusje waar manlief bij moet helpen, want er moeten met de grondboor gaten geboord worden voor de palen. Hij komt niet zoveel op de tuin, maar als hij er is wil ik dat hij bewonderend uitroept: ‘Wat mooi en wat heb je al veel gedaan.’ De werkelijkheid is wel eens weerbarstiger en ik besef dan dat het genoeg is dat je zelf tevreden bent over wat je doet.

De erwtjes, peultjes en kapucijners kunnen dus de grond in. Ik had ze eigenlijk moeten voortrekken, want de vogels zijn er gek op, vooral als ze net met een puntje groen boven de grond uit komen piepen. Dan maar een net erover. Deze maand kan er zoveel gezaaid en geplant worden, je zou er onrustig van worden, wat natuurlijk
juist niet de bedoeling is. Het is juist zo’n heerlijke plek waar de discussies alleen gaan over het tijdstip van uitjes planten en aardappels poten. Daar heb je het dan met z’n allen zo druk mee dat de land- en wereldproblemen even op de achtergrond kunnen raken. De koolmezen zingen om het hardst en dat geeft hoop dat het nestkastje aan mijn tuinhuisje weer bewoond gaat worden door kleine veelvraatjes van rupsen en ander gespuis. Tot nu toe is het
ieder jaar gelukt om een koolmezengezin groot te brengen, dat dan nog lang kwetterend blijft rondhangen.

Truus Weertman

Bezoeken: 1