Op de tuin.

Op de tuin

Het begint er een beetje op te lijken op de tuin. De aardappels staan mooi evenals de tuinbonen, erwtjes, peultjes, sla. Eigenlijk doen ze het allemaal goed. De regen kwam net op tijd na de droge weken. Ik denk dat dat een vast patroon gaat worden in het voorjaar. Waarbij ik hoop dat die regen inderdaad toch steeds op tijd komt. Ik heb de composthoop genivelleerd en dat was geen lichtzinnig klusje. Er is nu wel een stuk vruchtbare grond erbij die ik vol gezaaid heb met bloemenzaad. Ik ben zo benieuwd hoe dat gaat worden. De buurtjes doneerden goudsbloemzaad voor de bijen dus dat is er ook bij gezaaid. In deze rare tijden ben ik veel op de tuin en prijs me daar gelukkig mee. Zo in je eentje op de knieën het vervelende onkruid weghalen geeft alle tijd om je gedachten te laten gaan. Zo overdacht ik wat nu gezegd wordt over het beste in de mensen naar boven halen in barre tijden. Ik geloof ook wel dat het gebeurd maar in wezen blijven we toch wie we zijn. De gemeenschap van mensen op de tuin is een kleine  afspiegeling van het grote geheel en daar zie je ook dat mensen in wezen niet veranderen maar dat sommige dingen misschien uitvergroot worden als de omstandigheden daar naar zijn. Zo brengt de ene tuinder ongevraagd water voor de tuin van een kersverse enthousiaste tuinier omdat hij ziet dat die anders niet verder zou kunnen door de droge kluiten. Terwijl de andere belooft een medetuinder met een klus te helpen omdat deze anders ook niet verder kan en dan op het moment suprême het af laat weten omdat hij geen tijd zou hebben. Zo raakt de één blij verrast en de ander teleurgesteld. Ik denk dat het altijd zo zal zijn.

Truus Weertman  Mei 2020 

Bezoeken: 10