OBW werken in Het Westzijderveld ( Uit dagblad Trouw)
BUITENMENS ( uit Trouw)
foto ]örgen Caris
Werken op het veld voelt een beetje als dansen op het veen. De grond is slap en zompig. Elk moment kun je erdoorheen zakken. Net als op een dunne ijsplaat. Met een drietand gaan de vrijwilligers het verdorde riet te lijf. Het wordt in stapels op het land gelegd. Al vijftien jaar doen ze dit, acht ochtenden per jaar, onder begeleiding van Staatsbosbeheer. Zonder uit leg en op elkaar ingespeeld gaan ze aan het werk, op een steenworp af stand van het geweld van het Amsterdams havengebied. Het Westzijderveld is kwetsbaar land: brak veenweidegebied in de Zaanstreek waar in de winter maanden, als de vogels zijn weggetrokken, vooral stilte heerst .De openheid van het land is een
Het land moet schraal blijven voor de grutto’s
Voorwaarde om weidevogels in het voorjaar te laten broeden. En daarom moet het riet gemaaid, aangeharkt en opgeruimd. Bosjes worden verwijderd, zodat roofvo gels wegblijven. Het is handenar beid, de grond is te slap voor een zware machine. Het land moet schraal blijven, zegt vrijwilliger Inge Verschoor (53, rechts in rode jas) kordaat. Voor de grutto, de roerdomp, de snor, de kievit en de tureluur. “Je doet dit werk voor je lijf, maar vooral voor de vogels.” Ze is even stil: “Het doet mij echt wat als je in het voorjaar de eerste grutto’s ziet terugkomen.”
Verslag door ROOS MENKHORST
We zitten al veel te vaak binnen. Ga dus gaat lekker naar buiten. Tips? zie tijdpost@trouw.nl
