Ze mag dan wel honderd zijn. Je hoort er niks van wanneer ze haar verhaal doet in Zeeland wordt wakker. Ze klinkt monter en weet alles nog precies te vertellen. Het is ook niet voor niets dat ze nog steeds langs scholen gaat om jongeren te vertellen over de Tweede Wereldoorlog.

Marie Verbraeken-Blommaart was koerier voor het verzet. Ze bracht voedselbonnen rond en waarschuwde mensen van het verzet als ze in gevaar waren. Verbraken-Blommaart is op den duur ook verraden en heeft een tijd vastgezeten in kamp Vught. Over hoe ze in het verzet is ‘gerold’ en wat ze heeft meegemaakt, vertelde ze vorig jaar.

Iedere leerling die ze spreekt prent ze dezelfde boodschap in: “Haat heeft nog nooit iets opgelost.” Ze hoopt de jongeren er van bewust te maken dat een verhaal altijd twee kanten heeft en nooit zwart-wit is.

Luister hieronder het gesprek met Marie Verbraeken-Blommaart terug:

Nu de verhoudingen in de maatschappij verharden en mensen elkaar vaker naar het leven lijken te staan, blijft ze hameren op haar motto: “Je moet altijd de ideeën bestrijden, maar de mensen niet gaan haten”.

‘Vijand is ook een mens’

Als voorbeeld hiervoor gebruikt ze een verhaal uit de oorlog. Naast de bakkerij van haar ouders woonde een Duitse soldaat. Terwijl zijn vrouw thuis in Duitsland zijn slagerij draaiende hield, zat hij zijn dienstplicht uit in Zeeuws-Vlaanderen. “Die verveelde zich en zat maar duimen te draaien.”

De ouders van Marie hielpen de soldaat met eten en dergelijke. Voor deze daad werden ze met de nek aangekeken door sommige dorpsbewoners: “Je haalt de vijand in huis”, was het verwijt. “Maar hij was misschien wel de vijand, maar wel een mens”, zegt Marie Verbraeken-Blommaart daar nu over.

“We zijn hier maar zo kort. We moeten het echt samen oplossen”, besluit ze.