Op de tuin

Op de tuin

Voor ons tuinders is dit niet het beste jaargetijde. De grond is nat en kluiterig waardoor je laarzen een extra zool van klei krijgen. Het is namelijk kleigrond op ons volkstuincomplex. Geen veen zoals in mijn achtertuin en naar ik aanneem bij de meesten van ons. De klei van de volkstuin zou zeeklei zijn, daar terechtgekomen bij het uitgraven van het Noordzee kanaal. Maar als het een paar dagen droog is lokt toch weer de uitdaging om de tuin te fatsoeneren na al het oogstwerk. Onkruid en plantenresten opruimen, nieuwe paden maken en hier en daar wat omspitten. Als het erg bar is met onkruid en gras dek ik de grond af met worteldoek. Als dat een paar maanden ligt kun je vrij makkelijk het afgestorven onkruid verwijderen. Inmiddels is er een vrachtje houtsnippers gebracht waarmee ik de paden kan bedekken. Dat staat ineens heel sfeervol  en met een beetje fantasie zie je al voor je hoe het er in het voorjaar uit gaat zien. Eerst hebben we nog de jaarlijkse ledenvergadering. Die houden we in het clubgebouw van de IJsclub. Zo’n vergadering is altijd weer een evenement. Men probeert wel alles in goede banen te leiden maar net zoals in de grote wereld kunnen ook in het wereldje van een tuincomplex de gemoederen hoog oplopen. Zou het iets met een territorium te maken kunnen hebben? Zoals een land hecht aan soevereiniteit en zelfbestuur zo wil een tuinder het liefst zelf bepalen wat hij op zijn stukje grond doet. Gelukkig kan dat in de meeste gevallen ook en op zo’n vergadering gaat het er uiteindelijk om dat je met elkaar weer afspraken maakt om het samen zo prettig mogelijk te hebben op de tuin. Bij de na- borrel worden de oogstervaringen gedeeld en plannen gemaakt voor het volgend seizoen.

Truus Weertman

Bezoeken: 14